Eμπνευσμένο την πυθαγορεια ιερή γεωμετρία και τα fractals, το έργο είναι λαξευμένο με σκοπό να λειτουργεί σαν αντικείμενο εστίασης και ενατένισης. Οι δύο όψεις αποτελούμενες από συνθέσεις τριγώνων που αποδομούν και ανασυνθέτουν τη φόρμα, αντικατοπτρίζουν τη γέννεση της τάξης από το χάος, ως εμφάνιση του άστρου του αυγερινού. Το άστρο του αυγερινού που ταυτίζεται μυθολογικά με την Αφροδίτη που φέρνει το φώς ( εωσφόρο) , στην αλχημική παράδοση συμβολίζει την τέλεια ένωση του πνεύματος και της ύλης. Αποτελεί αρχετυπικό σύμβολο πολλών πολιτισμών και ιδιαίτερα συναντάται στην Σουμερική και την Αιγυπτική αρχιτεκτονική, καθώς και σε ανάγλυφα πρωτοχριστιανικά θωράκια. Σκοπός του έργου δεν είναι να μυήσει τον θεατή ερμηνευτικά αλλά να συσχετιστεί μαζί του αισθητικά μέσω της κοινής σε όλους γεωμετρικής διαλέκτου
